کاش می شد.....

کاش می شد سرزمین عشق را
 در میان گامها تقسیم کرد
کاش می شد با نگاه شاپرک
عشق را بر آسمان تفهیم کرد
کاش می شد با دو چشم عاطفه
 قلب سرد آسمان را ناز کرد
کاش می شد با پری از برگ یاس
 تا طلوع سرخ گل پرواز کرد
کاش می شد با نسیم شامگاه
 برگ زرد یاسها را رنگ کرد
کاش می شد با خزان قلبها
مثل دشمن عاشقانه جنگ کرد
کاش می شد در سکوت دشت شب
 ناله ی غمگین باران را شنید
بعد دست قطره هایش را گرفت
تا بهار آرزوها پر کشید
کاش می شد مثل یک حس لطیف
 لا به لای آسمان پر نور شد
کاش می شد چادر شب را کشید
 از نقاب شوم ظلمت دور شد
کاش می شد از میان ژاله ها
 جرعه ای از مهربانی را چشید
در جواب خوبها جان هدیه داد
سختی و نامهربانی را ندید

کاش می شد با محبت خانه ساخت
 یک اطاقش را به مروارید داد
کاش می شد آسمان مهر را
خانه کرد و به گل خورشید داد
کاش می شد بر تمام مردمان
پیشوند نام انسان را گذاشت
کاش می شد که دلی را شاد کرد
بر لب خشکیده ای یک غنچه کاشت
کاش می شد در ستاره غرق شد
در نگاهش عاشقانه تاب خورد
کاش می شد مثل قوهای سپید
از لب دریای مهرش آب خورد
کاش می شد جای اشعار بلند
بیت ها را ساده و زیبا کنم
کاش می شد برگ برگ بیت را
سرخ تر از واژه ی رویا کنم
کاش می شد با کلامی سرخ و سبز
یک دل غم دیده را تسکین دهم
کاش می شد در طلوع یاسها
به صنوبر یک سبد نسرین دهم
کاش می شد با تمام حرفها
یک دریچه به صفا را وا کنم
کاش می شد در نهایت راه عشق
آن گل گمگشته را پیدا کنم